Dag 31 – dinsdag 16 september: La Roche s/ Grâne

Een opmerking vooraf. Wij vinden het ontzettend leuk als jullie een opmerking plaatsen onder onze verhalen. Om dat voor iedereen zo makkelijk mogelijk te maken heb ik die functie openbaar gezet, zodat je niet per se met je Google-account hoeft in te loggen. Uit ervaring weet ik dat dat niet altijd lukt, afhankelijk van je browser. Nu kun je dus gewoon anoniem een bericht plaatsen. Alleen, dan weten wij niet met wie we communiceren. Zou je even je naam onder je bericht willen zetten, zodat we weten wie we antwoord geven? Dank voor de moeite!



Nog drie dagen te gaan. De tijd vliegt. We gaan die tijd dus zo goed mogelijk invullen, want we zijn hier nog lang niet uitgekeken.

Het eerste wat ik vanmorgen deed was mijn mail openen om te zien of ik al bericht had van de huisarts. Ja dus, en bingo. (Vermoedelijk) weer Lyme. Er zat een recept bij voor een antibioticum, kuur van 2 weken. Tuurlijk.

Dinsdag is marktdag in Crest, het stadje dat op zo’n 20 minuten rijden ligt. Dat leek ons een mooie gelegenheid om daar op verkenning uit te gaan. Het vinden van een parkeerplek is altijd een uitdaging op marktdagen maar het lukte verbazend snel. Vlakbij het oude centrum, en met de parkeerschijf konden we anderhalf uur blijven staan. Dat leek ons genoeg. Het marktje concentreerde zich aan het begin van de hoofdstraat, en ik denk dat er maximaal 20 kramen stonden. Lekker overzichtelijk. De eerste stop was echter bij de keukenwinkel op de hoek, zo’n Winkel van Sinkel-achtig gebeuren waar je werkelijk van alles kon krijgen. Net als in een boekwinkel kunnen we uren rondstruinen in zo’n walhalla. We kochten er uiteindelijk een cadeautje voor een kleindochter, hoewel die nog lang niet jarig is en twee houten pollepels van superieure kwaliteit. We kregen er een gebruiksaanwijzing bij, ze moesten ingewreven met olie en dan 6 uur rusten. Daarna mochten we ze pas gebruiken, zei de uitbater. Kom daar eens om bij de Blokker.

Daarna haalden we bij de apotheek de medicatie op. Ze vonden het een veel te lage dosering, maar toen ze zagen dat het om twee weken ging waren ze toch akkoord. In Frankrijk zijn ze niet zuinig met antibiotica, en dat geeft op termijn weer problemen met de resistentie. Begrijpelijk dat ze bij ons daar terughoudender mee zijn, vooral als een lagere dosering ook werkt.

Op het marktje kochten we wat kaasjes om mee te nemen, lang leve de elektrische koelbox. Ook zwichtten we voor een Cantaloupe-meloentje, die we eerst mochten proeven en werkelijk verrukkelijk zoet was. De half aangesneden proefversie kregen we er gratis bij. Opeens klonk er muziek, en toen we ons omdraaiden zagen we een brassband voorbijkomen die de sfeer kwamen opvrolijken. Bij elke kraam bleven ze even staan spelen, en wat kun je je nu nog meer wensen op zo’n zonnige dag?

Zoals overal werd ook hier de markt rond half een afgebroken, en wij liepen wat verder door het oude centrum in. Tja, en dan is alles dicht. Dooie boel hoor. Op het centrale pleintje liepen we tegen een terras aan waar het middagmaal geserveerd werd. Jullie weten het inmiddels: we schoven aan. Ik at er de lekkerste kaasomelet ooit, en Bert genoot van verse pasta met kalfsvlees. Zo, dat scheelde weer inkopen doen voor het avondeten.

Bij een bakker die zowaar wél open was haalden we een stokbrood, en dat was eigenlijk alles wat we deden. Terug bij de tent lazen we wat, genoten we van het fantastische uitzicht en bovenal van het kamperen. Het was toch maar mooi gelukt allemaal.

Overal in de stad vind je de bijzondere beelden
 van Bruno Catalano