Dag 22 – zondag 7 september: Remoulins

Is die ene minister nog in beeld, die van het Mona-toetje? Die zelf bezwaar aantekende tegen de bouw van een woonzorgcomplex tegenover haar eigen huis? Alles goed en wel hoor, zij is er natuurlijk 100% voor de medemens, maar intussen een NIMBY (not in my back yard) van het zuiverste water. Misschien moet ze zich maar houden bij het aanprijzen van griesmeelpudding, met klonten. Wij hebben intussen de oplossing gevonden voor het hand-over-hand toenemende woningtekort in ons land. Dat, gek genoeg, tien jaar geleden nog niet speelde. Sterker nog, er was een speciaal televisieprogramma aan gewijd om mensen te helpen hun huis te verkopen. Uitstel van Executie heette dat. Aan de straatstenen kon je je woning nog niet kwijt. Wat is er gebeurd in die jaren tussen toen en nu? Misschien heeft Stef Blok een ideetje? Iets met verhuurdersheffing?
Maar goed, onze oplossing. Hier komt ie. Het aantal verkochte campers is dit jaar verdubbeld ten opzichte van het jaar daarvoor las ik. Daarmee komt het totaal aantal eigenaren van zo’n huis-op-wielen boven de 200.000. En dat is te merken. Campings verdwijnen en katten om tot camperplaatsen. Het is een en al wit wat je tegenkomt als je je tentje ergens neer wilt prikken. Nu willen al die mensen maar één ding, en dat is ‘vrijheid, vrijheid weet je wel!’. Een en een is nog steeds twee, dus hadden wij het volgende bedacht. Geef alle camperbezitters boven de AOW-leeftijd een mooie, vaste plek ergens in Nederland. Op een voetbalveld kun je er zo een stuk of honderd kwijt. Tiny Freedom, Future Proof’ noem je dat vervolgens. Beloon ze met eeuwigdurende vrijheid, en zorg ervoor dat ze hun huur opzeggen danwel hun huis verkopen. Met een beetje goede wil heb je zo 150000 woningen vrijgespeeld en een Knarrenhof in optima forma gerealiseerd. Natuurlijk is iedereen vrij om te reizen, vanwege die genoemde en geroemde vrijheid, maar terug in eigen land graag terug op je plek. Wat vinden jullie hiervan? Aankaarten bij de BBB? Nu kan het nog, hoe die er straks voorstaan is nog maar de vraag.

Wij hielden vandaag, in alle vrijheid, een rustdag. De twee dagen hiervoor met heel veel lopen, klimmen en slenteren hadden wat veel gevraagd van mijn lijf. Bovendien was het zondag, ooit was die toch ook zo bedoeld? Het enige wat we deden was even naar de rivier lopen, maar energie om een stukje verder te gaan richting De Brug (Pont du Gard) hadden we niet. En dat hoefde ook niet. Tenslotte hebben wij hier ons eigen Knarrenhof (hoor je dat, Mona Keizer??) Saai, dat wel.

Nu heerlijk rustig. Vanavond komen er weer witte monsters bij