maandag 25 augustus 2025

Dag 8 – zondag 24 augustus: Valgo


Het is hier een drukte van belang. Zowel in als buiten het dorp. Maar niet op de manier waar je als eerste aan denkt, met opstoppingen door autoverkeer, nee, het zijn de bergsporters die voor gezellige reuring zorgen. Overal kom je ze tegen, mensen van alle leeftijden die bepakt en bezakt op pad gaan. Het is hier een waar wandelparadijs, en ook vanaf de camping zijn er mogelijkheden te over. Bij ons gaat het ook kriebelen, als we dat zien. Helaas zit een langere tocht er op dit moment niet in, maar morgen staat een korte wandeling wel op het programma. Eens kijken hoe dat gaat.

Vandaag was er nog wat extra te beleven in Valgo. Toen ik vanmorgen brood ging halen was het dorp vergeven van de sporters. Ik vroeg aan iemand wat er aan de hand was, het bleek een variatie op de triatlon te zijn waarbij de deelnemers eerst een traject moesten hardlopen, daarna volgde een pittig trail in de bergen, dan een stuk wielrennen en afsluiten met een parcours mountainbiken. Het zag er allemaal kleurig en fleurig uit.

Vandaag was een tweede rustdag voor ons. We hebben dat kennelijk echt nodig, en we hoeven tenslotte helemaal niets. En dus konden we ons wederom vermaken met taferelen van buurman en buurman, die vandaag bezig waren hun spullen in te pakken. Tentman is uiteindelijk eind van de dag vertrokken, caravanman redde dat. niet want zijn gisteren schoongeboende kleed was kennelijk weer vies geworden. Hij moest opnieuw met bezem en sop in de weer. Vertrek werd uitgesteld. Nou ja, het houdt hem van de straat.

De douches hier zijn van het type ‘druk op de knop en maak dat je wegkomt’. Lauwwarm water, ik vind het niks. Bert heeft daar in het geheel geen last van en begreep eigenlijk niet eens wat ik bedoelde. Maar het is allemaal wel superschoon, daar valt niks op af te dingen. Doen we ook maar niet dus. Wat de kosten betreft hadden het ook koude douches kunnen zijn: voor €15,50 per dag staan we hier, inclusief elektriciteit.

Tja, wat zal ik verder eens vertellen? Dat ik nu de verkoudheid heb overgenomen van Bert? Dat we hier een beetje op tijd moeten eten, omdat anders de zon al achter de bergen is verdwenen en het opeens heel koud wordt? Dat er ’s nacht geen lampen op het terrein branden en het dus aardedonker is? Dat er, afgezien van onszelf, geen enkele Nederlander staat? Dat het voornamelijk Fransen zijn die hier hun bivak opslaan? Dat we eigenlijk ontzettend lui zijn? Ja, dat moet het maar worden. En daarom stop ik voor vandaag met dit verhaal.

Morgen een nieuwe dag!
 

Een bijtje bij ons ontbijtje



Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Dag 35 – zaterdag 20 september: Dijon – Groningen en nabeschouwing.

Het kamperen is voor ons niet alleen een reis van de ene plek naar de andere, maar ook een reis door onze herinneringen. Niet zozeer door he...